Onlar bağırışıyor. Döğüşüyorlar, şüphe ediyor ve yeise düşüyorlar; boğuşma ve çekişmelerinin sonunu bulacağa benzemezler.

Senin hayatın, saf ve ürpermeyen bir ışık alevi gibi onların arasına katılsın ve onları susturarak sevindirsin çocuğum.

Onlar hırs ve hasetleri yüzünden zalimdirler, sözleri de kana susamış gizli hançerler gibidir.

Git onların dargın kalpleri arasında dur, çocuğum, ve tatlı gözlerin tıpkı günün mücadeleleri üzerine inen affedici akşam sessizliği gibi onlara baksın.

Sen yüzünü onlara göster ki, her şeyin manasını anlasınlar, çocuğum; kendini onlara sevdir ki, onlar da birbirlerini sevsinler.

Gel ve uçsuz bucaksız mükemmelliğin koynunda yerine otur çocuğum. Güneş doğarken kalbini yeni açan bir çiçek gibi aç ve yükselt ve gün batarken başını eğ ve sessizlik içinde günün ibadetini tamamla.

R.Tagore