Futbolda bir tabir vardır. "Gelişine vurmak." Top yönünü almış giderken ayağına denk gelen futbolcu, tabii yön karşı takımın kalesi ise, ayağına gelmişken, biraz belki hız kazandırmak amacıyla vurur topa. Biraz tesadüfi, biraz olmasa da olur bir vuruştur sanki. Beklemeden, pozisyon almadan, öylesine.

Bazen insanın canı bunu yapmak istiyor. Gelişine yaşamak. Çıkışı belli, çizgisi belli, sonu belli bu yaşam sahasında gelişine başlamak güne, fazla düşünmeden, kasmadan, plan kurmadan devam etmek, küçük sürprizlere sevinmek, hoşlukları görüp tatsızlıkları yok saymak.

Amaçsız yürümek örneğin... Karşına çıkan ilk araca binmek yahut. Ayakların ya da tekerleklerin götürdüğü kadar gitmek...

Camın önüne oturup dışarıya bakmak. Biraz bulutlara, biraz ağaçlara, belki gelene geçene ilgisizce bakmak, dalıp gitmek, öyle ki, aniden haykıran bir kediyle yerinden sıçrayacak, gözünün önünden uçan bir kuşla irkilecek kadar uzaklaşmak bulunduğun yerden...

Sırt üstü kanepeye uzanıp muhasebe yapmadan, ruhsuz ve beyinsiz bir şekilde gözü kapalı yatmak... Kirpiklerden sızan ışıklarla sımsıkı kapalı gözlerin siyahında şekillenen yeşillerle sarılarla allarla morlarla eğlenmek. "Ama nasıl?..." " Şimdi bu da nerden çıktı?..." "Haydaa..." demeden. Öylesine uzanıp kalmak...

Arada sırada bünyeyi nadasa bırakmalı insan. Sıkılı yumrukları açmalı, dimdik durmaktan kasılan sırtı, çeneyi gevşetmeli, duyguları, düşünceleri, ilgileri, sevgileri, öfkeleri senelik izne yollamalı.

Düşününce, pek de fena bir şey değil sahanın bir kenarına çekilip kendini az gösterip topun ayağa gelmesini beklemek, sonra da gelişine vurmak. Varsın spiker "gelişine vurdu" derken sesinin volümü az olsun. Arasıra o vuruşu gole o sesi çığlığa çevirme olasılığı da yok değil hani.

Yaşam denen bu şikesi, şaibesi bol, köşebaşları bol haneli rakamlarla tutulmuş, hakemleri satılmış, üç beş kişinin sözünün kanun sayıldığı garip büyük ligde, sahaya çıkıp iyi niyetle kendini oradan oraya atmanın, düşüp dizini paralamanın, ne sana ne de senin gibilere faydası var. Suç işlemene, gece kızlarla çıkmana, yolsuzluk falan yapmana gerek yok. Bir sakatlık yeter. Bu gün omuzlar üzerinde, yarın yedek kulübesindesin. Öbür gün yoksun.

Çekilip kenara beklemeli. Top gelince vurmalı. Kendini çok gösterince ya tekme atarlar, ya da önünde kambura yatarlar.

İşin acı yanı, bunu en çok da senin takımındakiler yaparlar. Çaktırmadan...