Benim annemde namaz kılarken biz tv sesini biraz açtığımızda ya da kardeşimle tartışmaya başladığımızda bizi uyarmak amacıyla rükuya varırken yada kalkarken falan yüksek sesle "Allahuekberr" meaili namazım bitti bilirim size yapacağım" derdi :)

Aslında normal tepki bu herhalde Şeniz' cim. Ama Nermin teyze zaten namazını özellikle o odada kılıyordu diziyi kaçırmamak için. :))Ama şu da var ki hiç kılmıyor da olabilirdi. Karışık, ince işler bunlar...

Demişsiniz ya ince işler bunlar diye, aynen öyle...

Kimin huşu içinde namaz kıldığı belli değil. Allah biliyor :)

Ama ne bileyim insan nazama duracak olsa şeytanda duruyor yanında :)) Olmadık şeyler geliyor insanın aklına.

Öte yandan tüm sureleri, rekatları yıllarca okuya okuya, yapa yapa insan beynine bir tür egzersiz oluyor. Beyin sürekli çalıştığı için ne unutkanlık ne tembellik kalıyor.

Gidenlere rahmet, kalanlara sağlıklı bir ömür dilerim.

Babaanne için ne büyük mutluluk okuduğunu anlayabilme. Gündelik telaşlarda, akılda binbir soru konsantre olmak zor. Aslında seninde söylediğin gibi işin ince noktası ne okuduğumuzu bilmemekten kaynaklanıyor. Ne okuduğumuzu bilsek orda düşünme ona odaklanma daha kolay olacaktır elbette.

Bu çok ince bir nokta, çok içsel çünkü. Kalpten hissetmekle, istemekle ilgili. Sayısız dua, ayet, sure bilebilirsiniz ama bazen tek bildiği duayla namaz kılanın huzuruna erişemezsiniz.

Umarım hayatta her safhada bu iç huzuru yakalayabiliriz.

Sevgiler Asuman abla...

Sevgili Newbahar,
Niyet iyi, yürek temiz olsun, kimseye iftira etmeden, kul hakkı yemeden, kalp kırmadan insan gibi yaşayalım gerisini Allah bilir öyle değil mi.
Sevgiler...

Ben de bu din işinin tamamen Allahla kul arasında kimsenin bilemeyeceği özel birşey olduğunu ve esas kıstasının vicdan olduğunu düşünenlerdenim. Ama ibadetini dört başı mamur yapabilenlere ne mutlu tabii ki, Allah kabul etsin.
Anneannemin en güzel namaz olayı secdeye vardığı zaman yeleğinin cebinden hiç eksik etmediği kuruyemişlerin seccadeye dökülüşü ve bizim onları kapışmamızdı. Tabii arkasından Şeniz'in annesi gibi davudi bir "Allahuekber" gelirdi:))

Tıpkı özetlediğin gibi İlknur' cum.
Bu çok hassas bir konu. Galiba her şey samimiyetten ve olduğu gibi davranmaktan geçiyor.
Ben bu hoş ve herkesin zaman zaman yaşadığı şirin örnekleri yazarken bunu vurgulamaya çalıştım.
Sağol katkıların için...

İlk cümlene altını kalınca çizerek katılıyorum Leylak' cım. Allah herkesin ibadetini kabul etsin.
Anneannenin yemişlerini kapışma olayınız çok şirin bir anı.
Etrafında böyle canavar çocuklar olunca nasıl konsantre olabilir insan :))

Sayın Asuman Yelen,
Yazıyı okuyunca rahmetli annemle, rahmetli babannem birlikte namaz kılarlardı. Biz küçüktük en küçük kardeşimle ben arkalarında beklerdik rukuya eğildikleri an sırtlarına binerdik onlarla birlikte eğil kalk yapardık ama namaz bittikten sonra yediğimiz sopanın haddi hududu olmazdı hey gidi günler.
Tüm kaybettiklerimize yüce Allah'tan rahmetler diliyorum.
Sevgi ve saygılarımla

Sayın Haykırış,
Anlaşılan hepimiz bu tarz çeşitli tacizlerde bulunmuşuz namaz kılan büyüklerimize. Konsantre olamamanın altındaki gerçek böylece çıkıyor ortaya:)))
Bunlar da hoş, şirin anılar. Hepsi da nurlar içinde yatsın.
Sağlıkla kalın...

Sağlıklı uzun ömürleri olsun Asuman'cım,
Okurken hep aynı kulvarlarda koşmuşuz hissini bir kere daha yakaladım ve çok mutlu oldum arkadaşım. Her satırı çok tanıdık.
Sevgiler ve iyi sahurlar.

Bu aynı yaşlarda olmamızdan ve aynı aile yapısında yetişmiş olmamızdan kaynaklanıyor Nur' cum.
İyi sahurlar arkadaşım...

A.Y. Hoş geldiniz önce.
Kafalar bu kadar karışık ve dolu iken tek bir yere odaklanabilmek imkansız gibi bir şey. Bu namaz bile olsa.
Ne yapabiliriz, Allah yine de kabul etsin demekten başka.
Sevgiler...