Ufukta, işte şu lacivert ummanda

kanlara bulaşmış bir hayal, ağır ağır yürüyor;

dudağında şikayetli kımıltılar, gözünde sürekli

incinik bir bakış…

Hayatımın bu hayaletle bir ilgisi var:

İlerleyip gittikçe o, kalbimde çarpıntı artıyor;

ilerledikçe o, ruhum izinde uzun bir

hasret arıyor.

Nedir, bu hangi kutlunun sefaletidir;

nedir bu hangi ümidin batmasıdır, yaralı?

Annem, annem… Bu solan ve benliğinden ruhu alınan,

onun hayaletidir!

Onun hayaletidir, coşan bir denizin

Siyah köpükleri üstünde çırpınıp yatıyor;

U N U T M A D E N İ Z İ ‘ nin siyah köpükleri üstünde,

sonsuz batıyor……..

Ve ben uzakta, şu dinlendiğim yerde,

onun batışını seyrediyor da ölmüyorum;

ve nasıl oluyor da çocuklarımla aptalca sevinçliyim,

bugün bu saatte?!

Tevfik Fikret

Anneler gününüz kutlu olsun.