Bu pembe şapkalı güzellik galiba bir süre daha beni bırakmayacak.
Sandığımızdan çok daha güçlüymüş meğer.
İlk iki gün doktor dahil hepimiz çok korktuk ama benim melez
kızım siz beni ne sanıyorsunuz dedi ve fırladı ayağa.
Bu gün bütün evi bir güzel dolaştı. Eski yattığı yerlerde
uzandı. Çalan kapıya havladı. Havlayan köpeklere (sesi biraz
tiz de çıksa) cevap verdi.
Şu sabah akşam serumları ve yakan 3 iğne de biterse
ondan keyiflisi olmayacak.
Ah tabii bir de şu pembe zımbırtıyı geçirmeseler boynuna.
Ama dişleriyle dikiş yerlerini kaşımaya kalkınca mecburen
ve daha uzun bir süre taşımak zorunda.
Şimdilik haberler iyi.
Dualara devam...
Herkese sevgiler...