O bakışı, o duruşu, o gülüşü o kadar iyi biliyorum ki.
15 yaşın tüm neşesi, özgüveni, coşkusuyla
yaşama o meydan okuyuşu. O deli-doluluğu, o enerjiyi,
o tavan yapan özgürlük duygusunu.
O kendini beğenmeleri, o kimseleri beğenmemeleri,
o çok bilmiş tavırları, o merakı, o kıpırdanışları.
O annelere babalara kızıp da, teyzelere halalara açılışları.
O ilk uyanışları, ilk aşkları
o ilk isyanları...
Senin olan, sana yakışan tüm o halleri...
Böyle bir gidiş bu güzel resme hiç uymadı.
Olmamalıydı.
Hiç olmadı...
This entry was posted
on 11.03.2014
at Salı, Mart 11, 2014
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
