Çok güzel ben de zaman zaman ağaçlara bakarım.Bir mevsimin bitişi bir mevsimin başlangıcı her bir ağacı insana benzetirim.Her insanın olgunlaşması farklıdır.Tomurcuklar bana onları hatırlatır.Hala kalan yapraklarda var olmaya direnen insanları.Varlık nedeni ve varlık biçimleri farklı farklıdır.

Direniş güzel bir benzetme olmuş,sevdim fotoğraflarını...

Bu son yapraklar beni hep etkilemiştir. Dirençleri hoşuma gider. Her yıl da çekerim fotoğraflarını mutlaka.
Doğa- insan ilişkisini ne güzel betimlemişsiniz. Çok teşekkür ederim Parıldayan Çiçek.
Sevgiler...

Bu sabah kalanlar da düşmeden yakalayıp bloguma çivilemek istedim Buğday' cım :)

Demek ki aynı duyguları uyandırıyor içimizde, yapraklarından arınmış, çırılçıplak kalmış ağaçlarda direnen, varım diyen o son yapraklar. Benim de hep ilgimi çeker dalında kuruyup kalmış, inatçı kararlı son yapraklar.

Fotolar çok güzel ellerine sağlık.

Sevgiler

O araya girenler (adı kokina diye biliyorum ama doğruysa tabi) nasıl bir renk katmış.

Hem de renklerini koruyarak Çınar' cım. Emin ol Ocak ta bile rastlayabiliriz onlara. Belki bütün kış boyunca. Niye direnirlerse, tek başına:)
Sağol canım.

O güzelim kokinaların arasında da var üç beş don kişot yaprak Sis.
Abes bi şekilde duruyorlar.

Bugün aynısını ben düşündüm biliyormusun?
Kızımın balkonunda Can'dan kaçarak bir sigara keyfi yaparken bahçenin ağaçlarında kalan son yapraklara bakarak "benim gibi sizde daha ne kadar direneceksiniz bakalım" dedim.
Yine çok güzel kareler yakalamışsın arkadaşım,ellerine sağlık.

Ben uzun zamanlardan beri o tarz şeylere pek bozmuyorum moralimi Nur'cum. Biraz enerjim düşer gibi olunca "boşveer Asu kötüye bir şeycik olmaz" diyorum geçiyorum:) Şaka bir yana önümüz yeni yıl.
Yeni yıl yeni umut demek :)) Kimbilir bizi ne güzel şeyler bekliyor. Değil mi. Ben çok heyecanlıyım doğrusu:))

bizim ceviz ağaçları teslim bayrağını çektiler Asumancım...
Sizin oralarda direniş sürüyor desene:))
sevgimle

Bizim buralarda hem iklim hem de yaşam biraz daha sert galiba Lale cim. Canlılar daha mücadeleci :)