Bir gün, şiirden, şairlerden bahsederken, şeritli hesap makinesinin rulosundan bir parça çekip

bu dizeleri karalayıverdi.

Eve gidince şiir defterimin bir sayfasına toplu iğneyle sabitledim.

1975 yılı...Bakırköy Şubesinde ilk senemdi. O zaman otuzlu yaşlarındaydı sanırım.

Kibar, kültürlü, son derece ince ruhlu bir İstanbul hanımefendisiydi.

Yalnız yaşıyordu ve hep neşeli görünmeye çalışssa da o çok güzel yeşil gözlerinde

dikkatli bakanın ya da hüznü bilenin anlayabileceği bir gölge daima vardı.

Pozisyonumuz gereği pek yakınlaşamadık birbirimize. Ama hiç de kırılmadık birbirimizden.

Epey olmuş bu dünyayı terk edeli. Ben yeni öğrendim.

Nurlar içinde yatın Gönül Hanım. Çok sevdiğiniz babanıza kavuşmuşsunuz nihayet.

Umarım aradığınız huzuru yakalamışsınızdır...