Geldim... Geleceğimi biliyordum aslında.

Hiç gitmek istememiştim ki..

"Okumak" ne kadar önemli idiyse benim için, ve çok uzun yıllar, açıklaması

zor ya da belki imkânsız nedenler, nasıl bunu yapmamı engelledi ise aynı şeyler

iradem dışında yazmama da engel oldu. Her iki durumda da bu yoksunluk beni

fazlasıyla üzdü. Okuyamadğım için, için için yanarken, yazmak ihtiyacıyla da

kıvrandım durdum.

Okumak tamam da, niçin ille de yazmak?

Bir sürü nedeni var.   Sıralayalım...


Ben sosyal yaşantımda iyi bir dinleyiciyim. Karşımdakini güzel dinlerim. O

anlatırken, kös dinlemem, kendi söyleyeceğimi tasarlamam, başka taraflara

kulak verip, lafın ortasında bir başkasına cevap vermem ya da "aaaa bu bina

ne zaman dikilmiş al sana bir taş yığını daha" şeklinde abuk bir cümleyle

konuyu değiştirmem.

Tüm bunlar  çoğunlukla bana yapıldığı için ben  dinlemeyi tercih ettim.

Muhtemelen ben de kendimi dinletmeyi beceremedim. Bu da yetenek işi.

Babaannemin gururlu genleri bana geçmiş anlaşılan. Ama  benim de muhteşem

"Möhteşem Hanım " larım yok değil tabii. Az ve de öz sayıda..


Anılarımı özellikle çocukluk anılarımı yazmayı;  bazı şeyleri hatırlayıp

yazarken, yeni başka şeyleri hatırlamayı, araya zaman koyup tekrar okumayı

çok sevdiğimi gördüm. Başkalarının da bunu sevdiğini görmek çok hoşuma gitti.


Çok sevdiğim, beni çok derinden etkileyen, içime işleyen, gözyaşı döktüren,

mutlu eden hatta güldüren parçaları  (Baudelaire gibi, Tagore gibi, Fikret gibi,

Kisshon gibi) benimle aynı frekansta olan dostlara sunmak, onların sunduklarını

alıp kabul etmek, öğrenmek, sevmek, birlikte duyumsamak dünyalara bedeldi.

Ve daha bir sürü hoşluk..


Buna bir de her şeyi yavaş yavaş unutacağımız yaşlara hızla koştuğumuz

gerçeğini eklersek...


Bu arada yine Satürn Yengeç burcunda. Umarım korktuğum gibi olmaz... Bu sefer

de buna engel olmaya kalkmaz.


Herkese güzellikler diliyorum...

Ve tabii Sağlıklı, keyifli bayramlar.