Yazınızı okurken babamı ne kadar özlediğimi fark ettim.Bir sürü anı gözümün önünden geçti bir an.Kaleminize sağlık.

Ah, hatırlıyorum o güzel günleri Asu'cuğum, hatta Dilek Kutusu diye bir program olurdu her cumartesi, Macar dansı da çok istenirdi, çok severim ben de. Klasik müzik konusunda o program sayesinde çok bilgim olmuştu.

Babanın mekanı cennet olsun, Allah sizlere sabırlar versin. Başınız sağolsun..
Sevgiler:)

Anısı hep kalbinde dursun, yaşayamadığı yıllar sizin ömrünüze eklensin, yattığı yerde huzurla uyusun. Sayende ben de tanımış gibiyim...

Ebemkuşağı,

Kızlar için babalar çok değerlidir gerçekten :)

Teşekkürler, sevgiler..

Birilerinin de benimle birlikte o günleri hatırlayıp benimle benzer şeyler yaşamış olması çok hoşuma gidiyor Müjde' cim.:)

Çok teşekkür ederim uğrayıp bana bu keyfi yaşattığın için.

Sevgiyle kal..

Gerçekten tanımanı isterdim Leylak' cım.

Öte dünyadaki tüm sevdiklerimiz nurlar içinde yatsın.

Ah anılar... İyi ki varlar. Fonda bir müzik kulaklarımızda ve burnumuzda o günlerden gelen bir koku eşliğinde eski günlere uzanmak ne güzel.

Çook güzel Mihriban, gerçekten..

Teşekkürler..

Geçmişe duyduğumuz özlem hiç bitmiyor. Ben de ucundan kıyısından da olsa ilkokul çağlarımda o radyolu ve yeni siyah beyaz tv.'li yılları yaşadım. 'Radyo tiyatrosu', 'arkası yarın', 'çocuk piyesleri' olurdu..bunları anımsıyorum. Ve o programları, bugünle kıyasladığımızda çok kaliteli programlardı gerçekten.

Değerli babanızın ruhu şad olsun Asuman ablacım. Yazılarınızı özlemişim, fondaki müzikle birlikte keyifle okudum. İyi haftasonları dilerim. Sevgilerimle...

Bizler, (ben ve benim neslim) radyonun tek haberlendirme, eğlendirme, eğitme aracı olduğu dönemlerde yetiştik. Sanırım o dönemde her evde sabah düğmesine basılır akşama kadar da açık kalırdı.
Belki de o yüzden dinlediklerimiz, bir de sevdiklerimiz de yanımızda olduğu için, beynimize nakşoldu ve elli küsur yıldan beri aynı yerde aynı netlikle varlığını sürdürmekte, arada bir de bir vesileyle bizleri
buruk da olsa gülümsetmekte. :)

Teşekkürler Esin' cim, sevgiler..

Bizim neslin babaları neden birbirine bu kadar benzer... Benim babam da çubuklu pijama giyerdi. Siyah beyaz tv ilk çıktığında, maç seyrederken gayri ihtiyari futbolcularla topa tekme sallar, biz güldükçe abartırdı. Cumartesi akşamları, kaçırırsak pazar sabahları Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrasının konserlerine götürürdü. (Köy Enstitüsü Öğretmenlerinden edindiği birçok alışkanlık vardı.)
Sevgilerimle

Sanırım pijamalarındaki çizgilerin onların evlatlarına düşkün, sevgi dolu, değerli insanlar, mükemmel babalar olmaları konusunda efsunlu bir gücü varmış:) Şaka bir yana bizler güzel zamanlarda huzurlu evlerde yetişen şanslı çocuklardandık.

Babalarımız nur içinde yatsın.

Sevgiyle kalın..

Asumancım iyi ki güzel anılarımız var.Yoksa, bu acılara katlanamazdık.
Nurlarda olsun babacığın.

Aynen Lale. Bu kadar sene sonra hiç sararmayan, netliğini hiç kaybetmeyen fotoğraf yoktur kesinlikle ama anılar çok net.
Sağol canım. Tüm gidenlerimize rahmet..

Merhaba,
eskilerde daha da mutluydu bence insanlar. Aile içinde ve komşular arasında bir bağ vardı hem de sımsıcak, insanı rahatlatan cinstendi ve güven veriyordu çevreye. Kaybettiğimiz şeylerden birisi gibi geliyor o sıcaklık ve iyi niyetler. :)

Halil Bey,bloguma hoş geldiniz .
Ben de öyle düşünüyorum. Belki de bizler yaşlandıkça tahammülsüz olduk ya da içinde kaybettiklerimiz olduğu için aklımız o günlerde kaldı.
Kesin olan, iyi niyet ve hoşgörünün giderek azaldığı..
Teşekkürler yorumunuz için. :)

bir babanın böyle güzel eğlenceli anılar bırakması arkasından çok kıymetli
mekanı cennet olsun
nur içinde yatsın

Olmaz mı Maviannem olmaz mı..

Çok teşekkür ederim uğradığın ve güzel dualarını bıraktığın için.

Tüm ölmüşlerimiz nurlar içimnde yatsınlar..

ayağını sallayan babaların mekanı cennet olsun. bende de huy oldu bu, zaman zaman salların ayağımı, eşim uyarır beni:)) eski günleri ne güzel anlatmışsın asuman'cım film şeridi gibi geçti gözümün önünden. artık bloğuma ve bloglara fazla giremesemde hep aklımdasın. uzun zaman sonra merhaba diyorum sana. sevgiyle ve sağlıkla kal...

Yeniden buluşmamıza ben de çok sevindim Asortik' cim. Farklı ya da benzer nedenler zaman zaman blogumuzdan uzaklaştırsa da dostluklar hep baki. Yazmayı özlemişim.
Öpüyorum seni.

Sevgiler Canım..

(Bu yazı yorum değil izin isteğidir.)
Merhaba ,
Özel durumum nedeniyle uzun bir müddet blogları, bu arada sizin blogunuzu takip edemedim. Daha doğrusu hiçbir şeyi takip edemedim. İnşallah bundan sonra takip edebilirim.
Medya takibi canımı sıkıyor. En iyisi blogları okuyayım diyorum. Gerçi bloglar da eski havasında değil; ama blogunuz gibi okunmaya değer bloglar da var.
Bu blogları “Güzel, yararlı ve örnek Bloglar” adı altında Sabahattin Gencal Okuma Odası’nda https://sagensa.blogspot.com/ tanıtmak istiyorum. Gerçi bu tür blogların, bu arada sizin blogun tanıtılmaya ihtiyacı yok. Ancak okurların ihtiyacı var. Onun için izniniz olursa blogunuzu konu edineceğim.
İzin vereceğinizi umarken hayırlı günler dilerim.
Sabahattin Gencal ( Emekli Öğretmen)
Sabahattin1943@hotmail.com

Sabahattin bey, izin ne demek..
Önce yazılarıma verdiğiniz değer için teşekkür ederim.
Bu girişimiz beni hem nutlu eder hem de onurlandırır. Daha çok kişiye ulaşmak, anılarımı ve fikirlerimi paylaşmak, tam tamına bu blogu açma nedenim. Özellikle çok özen ve hazla hazırladığım Tagore paylaşımlarım.

Size sağlık ve huzur diler, saygılarımı sunarım.

Merhaba,
izniniz üzerine blog tanıtma çalışmam yayınlandı: https://sagensa.blogspot.com/2017/11/asuman-yelen.html
Hayırlı günler dileğiyle saygılar.

Sabahgattin Bey,
Uğradım, gördüm ve çok mutlu oldum. Bir kez daha teşekkür ederim.

Sevgiyle kalın.