Ağaç dostum  

Posted by Asuman Yelen in , , , ,





Birkaç ay önce gösterişli giysileriyle parkın tam ortasındaydı. Kuş cıvıltıları, çocuk çığlıklarıyla eğleniyor, gölgesinde dinlenenleri izliyor, ara sıra esen tatlı meltemle hafif hafif sallanıyordu.























Bugün de tüm görkemiyle aynı yerde... Bu kez sesler farklı. Rüzgarın uğultusu, gök gürültüsü. Bazen bir oraya, bir buraya savruluyor. Üzerine sessizce inen karın sessizliğinde dinlenerek, yağmurla şenlenerek yine sapasağlam ayakta duruyor.









Ben onu her haliyle seviyorum. Öyle dimdik öyle sağlam duruyor ki. Her cama çıktığımda, sabah perdeyi açar açmaz onu karşımda görmek, ve hep göreceğimden emin olmak bana mutluluk, heyecan, güç veriyor.

O da beni seviyor. Bunu hissediyorum. Her canlı kendisini seveni farkeder çünkü. Ve her canlı önce kendisini seveni sevmeye teşnedir.

O da beni seviyor, ama o benim kadar emin değil bekam konusunda. Sanıyorum o birazcık korkuyor...

Bense sadece onu en son hangi haliyle göreceğimi merak ediyorum.




Hep sevgiyle kalalım...

This entry was posted on 20.02.2010 at Cumartesi, Şubat 20, 2010 and is filed under , , , , . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

18 yorum

Saglam bir dostlugunuz var desene:)

Ama senin onu korkutmaya hic hakkin yok bence.
Yaslan dostuna, beraber dimdik durun yakta.

Nasil aklina geldi bilmem ama bayildim bu yaziya. Hisseden yüregine saglik.

Öpüyorum canim

20 Şubat 2010 03:52

Ağaçlar bizim sessiz sağlam dostlarımız. Rahatça dayanabiliriz onlara.Hem destek olur hem de gözümüzü dinlendirirler.
Çok teşekkür ederim Sünter'cim. Sen de uzaklardaki dostumsun benim. Hep öyle kal lütfen.
Ben de seni öpüyorum canım...

20 Şubat 2010 04:21

Biraz karamsar gördüm sanki sizi Saayın Asuman Yelen? Ağacım donanmasına az kaldı, bahar gelecek, çiçek, böcük vesaire. Oh ne güzel çıkacağız kırlara:))
Ağaçlar benim için de vazgeçilmezdir. Hele kocam, piknikte gördüğü kendiliğinden çıkmış mini çamları koruma altına alır. İnsan gözü otoburmuş, yeşil görmeden doymazmış, bizimki de ne hesap.
Ağaç dostunla çook uzun yıllar karşılıklı bakışmanız dileğiyle iyi hafta sonları Asucum...

20 Şubat 2010 11:04

Ne sırdaştır, dilszi dosttur değil mi ağaçlar, altında sevgilimizle otururuz bizi güneşten, yağmurdan korur, gövdesine sevdiğimizin ismini kazırız kızmaz hiç canım acıdı demez. bize temiz hava vermektir işi.

20 Şubat 2010 11:17

Bu aralar depresif obsesif kompulsif manik nanik ne ararsan var herhalde. Başım yastıktan kalkmıyor çünkü. Evde kapanma dışarı çık diyeceksin. Dün Rayuşla çok sevdiğimiz epeydir görmediğimiz bir arkadaştaydık. Göz kapaklarımı açık tutmak için zorlandım ve utandım. Akşam olmadık saatte uyukluyor olmadık saatte ayaklanıyorum.Erken ısınan hava metabolizmamı allak bullak etti.

20 Şubat 2010 11:37

Onun için değil midir Şeniz' cim, her gittiğimiz yerde gözler önce yeşil arıyor.

20 Şubat 2010 11:39

Yazın altında ne güzel oturulur dostunun, acep konuşulanları saklamasını bilir mi?
Yüreğine sağlık arkadaşım, onlarında yaşamımızda hatırlanmaya ihtiyacı var dimi?
Çok öperim canım...

20 Şubat 2010 12:00

Tabii ki sırdaştırlar Nur' cum. Öyle bir asalete boşboğazlık yaraşır mı hiç. Sessiz, sadık ve güvenilir dostlar onlar.
Ağrısız, keyifli bir hafta sonu diliyorum (sana da bana da) ....

20 Şubat 2010 14:22

Sonsuzluk gibiler değil mi sevgili asuman ağaçlar ? Kışın kupkuru ama yine dik, baharda yeniden doğuyorlar.Yeniden yeniden diriliyorlar...

sevgiler

20 Şubat 2010 14:28

Dalgaları aşmak,
Ben onları yaşamın tüm sırlarını çözmüş bilgelere benzetiyorum.
Neyle örtündükleri ya da örtünüp örtünmemeleri önemli olmayan sakin vakur bilgelere. Eğilmeyi,sarsılmayı
dik durmayı eşit sayan insanlık için sabırla yaşayan bilgelere.
Sevgiyla kalın...

20 Şubat 2010 19:21

Oo farka bakın, harika. Benimde bir ulu çınarım var çok severim, 812 yaşında şu anda yanlış hatırlamıyorsam.

21 Şubat 2010 17:28

Onuncu Köyün Adamı
İnsan böyle uzun yaşanacağına inanamıyor. Kimbilir sizin çınarınız neler gördü, nelere şahit oldu. Doğrusu bilmek isterdim. Sekiz asrı aşkın bir ömür. Ve kimbilir daha da neler görecek.

Sevgiler, teşekkürler...

21 Şubat 2010 19:07

Ne güzel bir dilek Asumancığım.Evet hep sevgiyle kalalım.Doğa kendisini seveni asla terketmez ve aldatmaz.Doğaya yapılan yatırımlar yarınlar için büyük önem taşıyor.

Sevgilerle.İyi geceler..

22 Şubat 2010 02:32

Cevgili Çoban Yıldızı,
"Hep sevgiyle kalalım", benim yazmaya başladığımdan beri çok sık kullandığım bir kalıp. Her ne kadar kalıp diyorsam da çok samimi bir dilek aslında. Hepimizin içinden geçen o değil midir.
Doğa ile ilgili bütün dostlarım, hepimiz, duyarlı ve sevgi doluyuz.
Ne kadar güzel...
Sevgiyle öpüyorum seni...

22 Şubat 2010 03:02

Sizi aslandan tanıyorum.Çok hoş bir
bloğunuz var.

Şu ağaçlar çınarlar ne yücedir!

Di mi?

Sevgilerimle,

24 Şubat 2010 20:59

Jivago, hoşgeldiniz.

Blogumu beğenmenize sevindim.
Ağaçlar insanların sessiz sadık dostlarıdır gerçekten.
Sevgiyle kalın...

24 Şubat 2010 21:54

İnsan dostunu her haliyle sever değil mi canım aynı sen gibi.Her koşulda, kışda, yazda, yoklukta varlıkta, kafası kel-ken, yaprakları dökülmüş cızçıplakken, ya da giyinikken meyve ve yaprakları dallarındayken sever sevdiğini sınırsızca yine sen gibi seven yüreğine sağlık sevgilerimle.

25 Şubat 2010 13:52

Haklısın Sufi' cim.
Yüreğimizi kırmayan, bizi incitmeyen, varlığımızın farkında olan ve bunu bizim bilmemizi sağlayan tüm dostları her haliyle, her şartta sonuna kadar severiz.Öyle değil mi...Tüm yokluklarında. (Sevgi ve ilgi hariç)
Sevgiler...

25 Şubat 2010 14:28

Yorum Gönder

Blog Widget by LinkWithin