Sen beni ebedi kıldın. Ve işte senin zevkin, neş' en böyledir. Sen bu narin, dayanıksız kadehi tekrar ve tekrar boşaltır ve durmadan taze hayatla doldurursun.
Sen bu kamıştan minimini flütü dere tepe dolaştırdın ve onunla ebediyyen yeni nağmeler üfledin.
Senin ellerinin ölmez dokunuşu ile kalbim neş' e içinde kabına sığmaz, kendisini kaybeder ve tarif edilmez sesler çıkarır.
Senin ucu bucağı olmayan hediyelerin bana yalnız bu küçük ellerimle gelir. Devirler, asırlar geçer ve sen hâlâ bu hediyeleri yağdırırsın. Yine de ellerimde onları alacak yer vardır.
Rabindranah TAGORE
İkibindokuzun bu son sabahında, çok sevdiğim ve blogumu eserleriyle doldurmaya niyetli ve kararlı olduğum sevgisi babam kanalıyla genlerime yerleşmiş büyük şair TAGORE' un başucu kitaplarımdan biri olan GİTANJALİ (Nefesler) isimli eserinin en sevdiğim ilk parçasını yazmak ve yılı tanrıya minneti anlatan bu parçayla kapatmak istedim. Kendime küçük bir hediye...
Tüm blogger dostlarımın yeni yılını kutluyorum...
Hep sevgiyle kalalım...
This entry was posted
on 31.12.2009
at Perşembe, Aralık 31, 2009
and is filed under
Gitanjali,
tagore
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
