günlerden bir akşam üstü
yolda tozlar uçuşuyordu
her biri kendi başına birer dünya
dünyalardan birinde bir insan
insanın avucunda bir çizgi
çizginin ucunda bir son
sonda bir gün ağarıyordu
bir çocuk doğmuş yol üstünde
yummuş avucunu ağlıyordu
B.Ecevit
1974