Dünyanın oluşumundan itibaren, Himalaya, toprağın tırtılmış koynundan çıkarak,

güneşe zirveden zirveye meydan okuyordun...


Sonra kendi kendine : "Daha yukarıya çıkma" dedin, ve sana, kaçıp giden bulutları

sevdiren coşkun duruldu ve sonsuzluğu selamlamak için durdun...


İşte o zamandır ki nazlarında özgür olan Güzellik seni çiçekler ve kuşlarla donattı.

Sen, çekildiğin köşende, dizlerinde taştan sayısız sayfaları açılmış çok eski bir kitap

taşıyan bir alim gibi duruyorsun. Bilmiyorum hangi efsane orada çizilidir.


Acaba ilahi münzevi Shiva' nın ilahi aşık Bhavani ile birleşmesinin efsanesi mi...

Yoksa kudretin şefkatle birleşmesinin trajedisi mi?...


R.Tagore

FİRARİ' den


Bir de cümlecik aynı kitaptan. Gözüme illişiveren...


"Ve uyandıktan sonra insan, unutmak için gülümseyemez."