Almina biraz çocuk yanıyla eve köpek istiyor. Bense çalıştığımız için tüm gün kafes gibi evde bırakmak fikrinden ötürü uzağım. Hem çocuklar bazen çabuk vazgeçiyorlar. Bu oyuncak almak gibi bişey değil. 6 ay baktığımız ördeğe nasıl alıştığımızı hatırlayınca köpekle bu bağın nasıl kuvvetli olacağını tahmin etmek zor değil. Kimbilir belki daha sakin zamanlarda bizimde bir köpeğimiz olur :)

ne kadar güzel yazmissin..ah simdi, Cesme'de görüyorum yaz sonu birakilan köpekleri, evini kaybetmis cocuklar gibiler, gözlerim doluyor hep...

Çocuklar ister İlknur' cum. Her gün biz dolaşırken yanıma gelip "ben de istiyorum babamdan" diyen birkaç çocuk oluyor. Ben de elimden geldiği kadar anlatmaya çalışıyorum.
Ve emin ol, nerdeyse Balküpü' ne gösterdiğin özeni göstermek zorundasın. Uygun zxaman ve ortam (bahçeli bir ev) şart.

Özellikle cins köpekler ve yeni doğanlar sudan çıkmış balığa dönüyorlar Sevgili Melange. Benim oturduğum yerde de çok var onlardan.

Asuman Abla, çok güzel anlatmışsın. Ben de çok seviyorum ve istiyorum bir köpeğe bakmayı.Ama ilgilenemeyeceğimi biliyorum, en azından şu aralar.Ama bu ilişkiyi yaşayış biçimini betimleme şeklin öyle içten ki. Hayvan sevmeyenlerin ruhunda bir hata olduğunu düşünüyorum hep.

Buğday' cım, hem duygusal, hem de bilgi ve imkânlar açısından iyice hazır olmadan asla bunu yapma. Büyük sorumluluk çünkü.
İnsan, hakkında pek bir şey bilmediği birini sevemez. Ben de bir köpeğim olana kadar emin ol nötrdüm bu konuda.

Bir hayvana evini açmak çok düşünülmesi gereken bir şey. Bir anlık hevesle alıp zorluklar nedeniyle sokağa bırakıvermek çok kötü. Çocuğumuz ağlayınca çişini yapınca sakağa bırakıveriyormuyuz?

Haklısın arkadaşım. Ama bu o kadar sık yapılıyor ki. Bizim burada orman yavru cins köpeklerle dolu. Allahtan hayvanseverler aradaki farkı (onların sokak köpaklerinden çok daha aciz olduğunu) bilerek onlara özel yaklaşıyorlar.

Kediyi eve alırken ( ki bundan önce 2 kedi ve 1 köpek besledim ölene kadar benle yaşadı kediler, köpekse oğlumun doğumu ve eşimi çok kıskanması sebebiyle bebeğe zarar vereceği korkusuyla kayınvalidemin bahçesinde devam ettirdi yaşamını) oğluma tek anlattığım şey bunun zor, kendisi açısından sorumlulukla dolu ve kedinin yaşamı boyunca süreceği, ve kedinin ölümünü illa ki bir gün yaşayıp buna üzüleceği idi. Bunlara razıysan bu eve bir hayvan girecek dedim. Bu temel noktaların bence her hayvan almaya karar veren kişi tarafından bilinmesi lazım.
Tabii ben sen kadar güzel anlatamıyorum, daha direkt cümlelerle hedefe gidiyorum ama çook büyük sorumluluk çok.

Paçoz' u aldığımda 40 larımın sonundaydım ve ev hayvanları hakkında hiç bir şey bilmiyordum.
Açıkçası bir çocuk evlat edinmek için araştırmalar yapıyor bir yandan da geride bir bebek bırakmaktan korkuyordum.
Hayvan çok farklı. Başlarda ben çok beceriksizdim o da bilmeden çok zarar veriyordu. Sonradan benim için bu kadar değerli ve anlam yüklü olabileceğini hiç kestirememiştim.
Ölümlü olduğunu biliyorum. Buna çok üzüleceğimi de.
Ama yaşadığı sürece beni hiç hayal kırıklığına uğratmayacağından emin olmanın verdiği o mis gibi güven
duygusu, (ki insanlarla asla yakalayamazsın) dünyalara bedel...

Ben köpekleri, atları ve kuşları çok severim. Aslında tüm hayvanları çok çok severim. Ama sanırım evde birlikte yaşamaya alışamam, bunun için kızlarım evlenmeden oldukça çekişmeli günler yaşadık. Getirin ben gideyim dedimde vazgeçirebildim. Ama bahçe olsa ve hatta geçmişte bahçeli evde beslemediğimiz arkadaşlarımız yoktu hani. Kaplumbağa, kirpiye kadar. Ama ev zor geliyor be arkadaşım.

Paçozu çok seviyorum o ayrı mesele:))
Sanırım yıllardır birilerine bakmaktan olsa gerek:))
İyi geceler kucak dolusu sevgiler...

Nur' cum, şimdi iyi ki var diyorum ama tekrar başa dönsem, yeniden o ilk alışma dönemindeki güçlüklere tahammül edemem herhalde. Bir apartmanın sekizinci katında köpek besleme karar ancak benim gibi hiç düşünmeden verilir:))
Sana da iyi geceler arkadaşım...

Bahçeli ev demişsin ya Asuman abla, Almina'ya bu bahaneyi sunduğumda anneannemin bahçesi var dedi. Ama bunu anneanneye sormalısın o belki bakmak istemez dediğimde anneannesine 'sokaktan getirmiycem söz veterinerden alıcaz' diye kandırmaya çalışmıştı:) Köpeği olan biriyle onu konuşturmalıyım zorlukları konusunda daha kolay ikna olur sanırım.

Sevgili Asuman Hanım yazınızı okurken karşılıklı konuşuyoruz duygularına kapıldım.Her sevgi emekle yaşar,fedakarlıkla yaşar...Ben kırkından sonra köpek sever oldum.Önceleri çocuklarım için fedakarlık,anlayış,hoşgörü gibi görünüyordu...o güzel canlılar kendi cabaları ile bana sevdirmeyi öğrettiler.Evi değiştirme kararı veremiyoruz onlar için,vadeleri dolup ölünceye kadar bulunduğumuz konumdan ayrılamıyacağız...
Selam ve sevgiler...

İlknur' cum, Sishypos' un yorumunda eve kedi almak isteyen oğluna anlattıklarını okumanı öneririm.Ben de Paçoz' u görüp özenen çocuklara bakacak olanın anneleri olduğunu onların onayını almaları gerektiğini, soran annelere de çok iyi düşünmeleri gerektiğini söylüyorum. Evde ya da bahçede, sorumluluk büyüklerin bu kesin.
Şartlar uygun olup almaya karar verince de yavruyu barınaklardan almanızı öneririm.
Keşke buluşabilsek ve ben Balküpü ile konuşabilsem :))

Arzu Hanım,
Bir bebek alıp büyütmek konusundan yeni vazgeçmişken, yaşantıma aniden bu köpek girince "beni oyalar ve eğlendirir" düşüncesiyle hareket etmiştim. Aslında sorumluluk ve çaba açısından bir bebekten hiç farkı olmadığını anladım.Hatta hem sevgileri daha saf, hem de kendilerini ifade edemedikleri için korunmaya çok daha muhtaç olmaları sorumluluğu daha da arttırıyor...
Çok teşekkürler, sevgiler...