Nural Hanım
Doğum günümdü. Alt komşum telefonda 73 üncü yaşımı kutladıktan
sonra kötü haberi verdi. Çok üzgündü. İnanamadım. Nasıl olur..?
Kapı karşı komşum Sevgili Nural Hanım vefat etmiş..
10 yıldır yazlık eve her gelişimde önce hoşgeldine gelir, sonra makul
aralıklarla, bir saat öncesinden haber vererek, kendisine özen göstererek, takıları ve
misafirlik terlikleri ile kapıyı çalar nazikçe süzülürdü içeri. Benden biraz büyüktü
ama vücudu benden daha dinç ve fit, hafızası, bilinci, benden çok daha iyiydi.
Hayata pozitif bakar, hep anlayışla yaklaşırdı olaylara. Albay eşi, doktor kızı ve
damadından, geçmişten, torunlarından bahseder, biraz gündelik, siyasi olaylardan
konuşurdu. Kahve içer, dondurma yer, vaktin nasıl geçtiğini anlamazdık.
Keşke düşüp kemiğini kırmasa, o uğursuz ameliyata girmek zorunda
kalmasaydı.
Bu son günlerde, kapımı her açışımda, sahipsiz kalan bir çift kırmızı terliği
ve hep kapalı duran kapıyı gördükçe keyfim (varsa) kaçıyor, kendimi süratle
merdivenlere atıyorum.
Kaybettiğim ilk kapı karşı komşumsunuz Nural Hanım.. Sizi özleyeceğim..
Adınız gibi nurlar içinde yatın.
Ve Diğerleri
Kapı karşı komşuları çok özeldirler. Hep gözümüzün önündedirler.
İstanbul' un muhtelif semtlerinde oturduk. Fatih' te Nedimaanım teyzenin
böreklerini unutamam. Dört kardeş taşındığımız Ataköy' de Meral ablamız bize
birçok konuda yardımcı olurdu. Hiç unutmuyor hep minnetle hatırlıyorum, yazın
seyahate çıkarken onlarda keyifle izlediğimizi farkettiği için sırf 1970 Münih
Olimpiyatlarını seyredelim diye (o zaman bizim televizyonumuz yoktu) evin
anahtarını bize bırakmıştı. Yine Ataköy de bir başka blokta Diyarbakırlı Hacer
Ablamız çiy köftenin acısını sevdirmiş, Kazasker'de Karadenizli komşumuz
her fırsatta ilginç Karadeniz yemekleri tattırmıştı. Kuyubaşı' ndaki kapı karşı
komşum, ben yalnız yaşıyordum, kahvaltıya çağırır çöpçatanlık yapmaya çalı-
şırdı.
Tüm kapı karşı komşularıma selam olsun.. Ölenlere rahmet, yaşayanlara
selamet diliyorum.
Hep sevgiyle kalalım..
