Nihayet....

İçtik sabah kahvemizi.

Araya hiç zaman girmemiş gibi,

sanki dün de içmişcesine

devam ettik bildik sohbete kaldığımız yerden

bayram sevinciyle ve coşkusuyla

dünyanın en tatlı kızkardeşiyle...

Yanında rehavete kapılabildiğim,

konuşurken kelimeleri seçmediğim,

"dilim sürçer de kırarsam,

ya küsüp giderse ??? "

diye endişelenmediğim,

-portakal orda kal hesabı yapanlara inat-

esnerken ağzımı kapamadığım,

arkamı dönmekten korkmadığım

şefkati sonsuz,

inadı inat,

dediği dedik,

bir tanecik

dostum,

Rayuş' umla...

Sadece bir sabah kahvesiydi belki

Ama dünyalara bedeldi.

Çok güzeldi...