2010 un "son" ları  

Posted by Asuman Yelen in ,





Yukarıdakinin neyin fotoğrafı olduğunu asla tahmin edemezsiniz.

Söylesem de inanamazsınız.

Bu gün akşam dört buçuk civarı her gün yaptığım gibi Paçoz' u gezdirirken kararmaya yüz tutmuş, esasen kapalı bir havada, dalından düşmemek için direnen ve bu yüzden ter ya da gözyaşı döken bir yaprağı hemen oracıkta cep telefonumla görüntülemek istedim. Tabiidir ki gördüğüm kadar güzel değildi ekrandaki.

Bir daha denemek istedim. Aynı anda Paçoz' u da zaptetmeye çalıştığım için ıslak çimenlerde ayağım kaydı, dengemi sağlamaya çalışırken bu arada deklanşöre de basmış bulundum.

Bu kez baktığımda ekranda gördüğüm bu harikulade renk cümbüşü idi.

Sonbahar renklerinden bir gök kuşağı. Akşamın loşluğuyla karışmış.

Sanki hep çekmek istediğim ve nasıl çekeceğimi bilemediğim o fotoğraflardan biriydi.

2010 yılının son fotoğrafı oldu böylece.


Bu da bahsettiğim diğeri...





Bu gün yılın son periyodik büyük temizliğini yaptık can dostumla. Kahvaltıda uzun uzun 2010 u konuştuk. Onun hayli dolu geçmişti. Büyük oğlu ve kızı üniversiteyi bitirmiş, delikanlı işe girmişti. Kızı on beş gün önce evlendi. Küçük kızı üniversitede okumak üzere Tekirdağ' a gitti. Babasını kaybetti. Sevinçler hüzünler hayatlar...

Geçtiğimiz hafta iki ayrı dost grubumla 2010 un son toplantılarını yaptık. Daha mı duyguluyduk.
Şartlanmış mıydık hüzünlenmeye yoksa yaşlanmış mıydık birden...

"Son " sözcüğü insanı filozoflaştırıyor biraz. Geçen seneyi düşünüyorum da... Evet yeni yıl olayının bendeki etkisi bu. Kendimi dinliyorum. Kendimi yokluyorum. Kendimi sorguluyorum.
Duygusallaşıyorum. Geçmişin muhasebesini yapıyorum. Bu günümü düşünüyorum.

Sonuç: Her yıl biraz daha sıkı bağlanmaya çalışıyorum hayata. Beklemediğim şekilde insanları daha çok sevdiğimin farkına varıyorum. Herkesi olduğu gibi kabul etmeyi giderek öğreniyorum.

Herkesi olduğu gibi kabul etmek. Ne çok kullandık bu klişeyi. İçi boş bir şekilde.

Yeni keşfettiğim bir şey de bu. Yaşlılıkta klişe kalmıyor. Yaşanınca her şey öğreniliyor. Hayat zorla öğretiyor insana. Keyfi de kederi de.

Kabul etmek. Herşeyin anahtarı. Olanları, olacakları. Değiştiremeyeceğimiz her şeyi.

Bu yıl için dileğim, değiştirebileceklerim için mücadele gücü.

Firesiz bir yıl diliyorum. Tüm sevdiklerim yanımda kalsın istiyorum. Sağlıklı ve mutlu.

Yeni yıl dileklerimi yarın yazacağım.

Bu, bu yılın son yazısı değil yani. Bu kadar çok "son" u bir arada bünyem kaldırmaz.



Sevgiyle...

This entry was posted on 29.12.2010 at Çarşamba, Aralık 29, 2010 and is filed under , . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

12 yorum

Asum,
düserken bile en asil renkleri yakalamissin. Mor asaletin rengiydi yanilmiyorsam.Harika bir kare olmus.
Ama sen yinede bir daha düsme sakin.

Insan yaslandikca kabullenmeyi ögreniyor olgunlasiyor demissin ya onun yaslanmakla ilgisi yok bence. Sen her yil kendini gelistirip artmissin. Üstüne koymussun.
Yoksa bos bos yaslanan bir sürü insan taniyorum ben.
Ayrica ben seni yasalmis ama yaslanmamis kabul ediyorum.

senin kadar hayatin farkinda olup onca güzellikleri görebilen yüregi insan, doga, hayvan sevgisiyle dopdolu gecmisinede gelecegine de bagli, yillar önce yasadiklarini bile sanki dün yasamis gibi anlatabilen. Kisacasi hayatin her halini farkedebilen bir insan yaslanmaz zaten....

29 Aralık 2010 04:33

Ben yeni bir yıla dair tek post bile yazmadım daha:)

Fotoğraf çok ilginç gerçekten sanki bir kumaş dokusuymuş gibi çıkmış renkler. Bendede daha çok şey sığdırma telaşı vardı bu yılda. Minik hanım o kadar hızlı büyüyorki sanırım zamanın çok çabuk aktığına şahit olmanın sancısı.

Yeni yıl dileğim bi dahaki posta çok öpüyorum Asuman ablacım. Sevgiler:)

29 Aralık 2010 09:05

Sünter' cim düşmedim canım. Kaydım ve sendeledim. Eğer düşseydim bu yıl biraz daha artan kilolarım yüzünden bilmem nasıl kalkardım:))
Sabah sabah mutluluk verdi yorumun ve utandırdı. Biraz da korktum. Bir yanlış yapar da bu güzel sevgiyi kaybederim diye.
Tüm bu güzel sözlerin senin yüreğinin güzelliğinin bir yansıması.
İyi ki varsın. Hep olursun inşallah...

29 Aralık 2010 10:02

Ben de şöyle bir dönüp bakınca geçen yıl çok haşır-neşir mişim yeni yıl durumlarıyla. Bu sene senin için de her şey çok güzel olacak. Yeni tempona alışmış olacaksın, Balküpü de biraz daha büyümüş olacak (bu onu daha kolay biri yapacak).
Dilekleri sonraya bırakıyoruz.
Öpüyorum seni...

29 Aralık 2010 10:10

Sence bir yılı bile tüm mutlu ve hüzünlü yanlarıyla tamamlayıp bitirmiş olmak ve hala yeni başlangıçlar yapma şansına sahip olmak bir başarı değilmi? Ben biten yılı bu gözle görüyorum.Başarı ve mükafatı yeni bir yıl.Bembeyaz sayfalı üzerine kimbilir ne güzel hikayeler yazılacak pırıl pırıl bir sayfa.Sonra onu bitirince yine kendimi kutlayacağım.Bu mutluluğu tekrar tekrar pek çok kereler tatmak dileğiyle.

29 Aralık 2010 12:17

Dengeni kaybettiğinde çektiğin bu güzel fotoğraf inşallah sana bir zarar vermemiştir arkadaşım.
Yazın hüzünlümü yoksa ben mi hüzün aldım bilmiyorum. Son gerçekten acı bir sözcük ama var işte başlamanın olduğu yerde son olması kaçınılmaz.
Yaşlandıkça kabullenmeyi öğreniyoruz, haklısın bunu bende hep düşünürüm. Belki değiştiremiyeceğimizi bildiğimiz için.
Yada yorulduğumuz için.
Seni seviyorum arkadaşım, duygularının yansıdığı satırlar bana çok yakınlar.

29 Aralık 2010 13:05

Defnecim, nasıl başarı olmaz. Hem de büyük bir başarı.Bunu aynı şekilde ne kadar çok tekrarlayabilirsek o kadar şanslı sayacağız kendimizi.
Tek istediğimiz de bu zaten.
Umarım her şey hepimiz için çok güzel olur...

29 Aralık 2010 15:05

Nur' cum, çimenler ıslaktı, Paçoz çekiştirdi ve ayağım kaydı o kadar.
Allah korudu.
Hissettiğin o bir parça sıkıntı son zamanlarda var üzerimde ama yıl sonu hüznü değil.
Yıl sonlarında biraz daha duygusal oluyorum belki de artan rakam yüzünden.
Artık yaşımı söylememeye karar versem mi diyorum:)))

29 Aralık 2010 15:16

O düşmemek için direnen yaprak da bizler gibi mi sanki? İnsana ve hayata rağmen düşmemek için direnenlerden biri gibi geldi bana. Umarım başarır, başarırız.

29 Aralık 2010 17:45

Senden en az on sene önde giden biri olarak (yaşını tam bilemiyorum) sana teminat verebilirim Sis' cim. Asla.
Her şey çok güzel olacak...

29 Aralık 2010 19:45

Bazen insan, doğayı tesadüfen başka bir açıdan sizin gibi yakalayıp resmedebiliyor Asuman hanım...tıpkı hayat gibi, tıpkı yaşam gibi...

Bu harikulade renk cümbüşü ne çok çağrışımlar getiriyor insanın aklına. Hayat su gibi hızlı akıp geçerken ve insan her gün yeni bir rengi, yeni bir tınıyı, gözlerine, kulaklarına, hafızasına kazırken bakmışsınız yıllar acı, buruk, neşeli akıp geçivermiş. Her şeye rağmen, yaşlanırken her türlü tecrübelerimize rağmen, tek gerçek, şimdi ardımızda kalan dostlar, riyâsız gerçek sevgiler...

Müsade ederseniz yeni yıl için yine uğrayacağım. Şimdilik hoşçakalın Asuman hanım.

Dostlukla..

30 Aralık 2010 13:45

Aslan Bey,
Resmime ve altındaki yazıya harikulade anlam kazandıran bu güzel yorum için çok teşekkür ederim. İçimden geçirip dile getiremediklerimi ne güzel anlatmışınız. Ellerinize sağlık.
Sevgiyle kalın...

30 Aralık 2010 17:09

Yorum Gönder

Blog Widget by LinkWithin