Bonsai  

Posted by Asuman Yelen in , ,


Bir yıl daha....

Kırk altı yıl önce bu gün ana sevgi musluğum vanadan bıçak gibi kesildi.

O günden beri hep eksik yaşadım.

O günden beri yaşadığım her olay, gündelik, sıradan, beklenmedik, sıradışı, mutlu eden, üzen...

Tanıdığım tüm insanlar, sevdiklerim, beni sevenler, üzdüklerim, beni üzenler, kaybettiklerim...

Hepsi bir şeyler kattılar yaşantıma, büyüttüler, olgunlaştırdılar, dinginleştirdiler...

Ama ana sevgi damarı kuruyıp kılcallarla idare eden ruhum hep oralarda o yıllarda kaldı.

Pek büyüyemedi. Gelişemedi.

Kırklarımın sonundaydım. Bize ders veren resim öğretnenim, semtimizin bir ilk ilkokulunda da

resim derslerine giriyordu.

Bir obje üzerinde kara kalem desen çalışması yapıyorduk. Tek tek gezip yaptıklarımızı eleştirdi

her zamanki gibi. Ben hemen savunmaya geçip itiraza başladım. Dinledi sonra biraz yüzüme

dikkatle baktıktan sonra "Asuman Hanım, emin olun size bir şey söylerken çok düşünüyorum.

Bakışlarınızda biraz muzip, biraz kırılgan bir ışıltı, sesinizde küçük bir kız çocuğunun tınısı var.

Karşımdaki olgun emekli bir hanım değil de sınıfımdakiler gibi naif bir kız çocuğu adeta. Ben

böyle biriyle ilk defa karşılaşıyorum ve nasıl davranacağımı bilemiyorum" dedi. O gün çok

utanmıştım doğrusu.


Evet, tuhaf bir şekilde yaşlandık erkenden ve aynı zamanda garip bir şekilde büyüyemeden

kaldık yokluğunda. Sanırım böyle de bitireceğiz, kedilerimiz ve köpeğimizle oyalanarak :))

Başka türlüsü elimizden gelmiyor çünkü...


Nurlar içinde yat babacığım....

This entry was posted on 28.04.2011 at Perşembe, Nisan 28, 2011 and is filed under , , . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

15 yorum

Nurlar içinde yatsın,mekanı cennet olsun inşallah...

29 Nisan 2011 00:55

Mekanı Cennet olsun. Sadece senin yazdıklarınla tanıyorum gerçi ama kısacık bir zaman diliminde bile olsa böyle bir babaya sahip olduğun için ne mutlu sana demem için yeterli...

29 Nisan 2011 00:58

Bazen bir şey kaybeder evin içinde dört döner ve sinirlenirim, hemen sonra kendime gelir "keşke tüm kayıplarımız çorabımızın teki olsa" derim.
Nurlar, ışıklar içinde yatsın baban ve tüm gidenlerimiz:(

29 Nisan 2011 01:38

Yüzyüze görüşmedik, seslerimizi bile duymadık. Ama tüm bunlar seni hissetmeme engel değil Asuman abla. İşte bu hisle bu yaşlılık kelimesini yakıştıramıyorum sana. Ruhun her yaştan insana dostluk, arkadaşlık, yoldaşlık yapacak kadar mükemmel ve narin. Yaş farkı, zaman farkı denilen şey seninle yok olup gidiyor.

Sevgili babacığın, anılarının baş kahramanı, mekanı cennet olsun, ruhu şad olsun...

29 Nisan 2011 09:49

Nur içinde huzurla yatsın inşallah. Ne mutlu ona ki 46 yıl sonra onu sevgiyle anıp yaşatan bir kızı var.

29 Nisan 2011 13:07

Yarım kalmışlık hissi hiç gitmeyecek bizden.Nur içinde yatsın baban...

29 Nisan 2011 15:15

Sevgili dostlarım,
Ebrulim
Leylağım,
Nurum
İlknurum,
Hüznün tadı ve
Buğdayım
Babamla ilgili güzel söz ve dilekleriniz için çok teşekkür ederim.
Sevgiyle kalın...

30 Nisan 2011 01:11

Baba var baba var. Keşke buna benzer şeyleri yazamasam bile hissetmeye yaklaştırabilecek bir babam olsaydı. Benden uzak allaha yakın dedirtiyor aksine.
Mekanı cennet olsun babanın.
( yine yaşlılıkdan dem vurdun bak kaçmadı gözümden :D )

1 Mayıs 2011 03:12

Babanıza olan sevginizi ve özleminizi yazılarınızdan biliyorum. Nurlar içinde yatsın, mekanı cennet olsun inşallah.
sevgilerimle.

1 Mayıs 2011 17:22

Sis' cim, çok üzücü babanla ilgili zaman zaman kurduğun bu tarz cümleler. Keşke.....
Artık yaşlılıktan söz etmek yok. Söz...Öpüldün...

1 Mayıs 2011 17:27

Güngör' cüm,
Çok teşekkür ederim...

1 Mayıs 2011 17:29
Adsız  

Allah nur içinde yatırsın babanızı.Mekanı cennet olsun.Her zaman sizin içinizde yaşayacak..

1 Mayıs 2011 23:50

ÇÖok teşekkür ederim Kamikaze' cim.
Sevgiler...

2 Mayıs 2011 00:09

Allah rahmet eylesin sevgili babacigina....Nurlar icinde yatsin insallah...

6 Mayıs 2011 23:27

Amin Sünter' cim, seninkiler ve herkesinkilerle birlikte. Mekanları cennet olsun.

7 Mayıs 2011 00:11

Yorum Gönder

Blog Widget by LinkWithin