Fırtına bulutları gökte homurdandığı ve Haziran sağnakları boşandığı vakit;













Nemli doğu rüzgarı bambular arasında zurnalarını öttürmek için fundaların üzerinden gelir, sonra bilinmeyen bir yerden, apansızın yığın yığın çiçekler ortaya çıkar ve vahşi bir sevinçle otların üstünde raksederler.







Anne ben çiçeklerin yer altındaki okula gittiklerini sanıyorum.








Onlar, kapıları kapalı bir şekilde derslerine çalışırlar







ve zamanından önce oynamak üzere dışarıya çıkmak

isterlerse, öğretmenleri onları bir köşede ayakta bekletir.








Yağmurlar yağınca bayram ederler.

Ormanda dallar birbirlerine hızla çarpar ve yapraklar deli rüzgarda hışırdar, fırtına bulutları dev
gibi iri ellerini şaklatır,











ve çiçek çocuklar pembe sarı ve beyaz elbiseleriyle dışarıya fırlarlar.










Biliyor musun anne, onların evi, yıldızların bulunduğu göktedir.









Oraya ulaşmak için nasıl içleri titriyor görmüyor musun? Neden bu kadar acele ediyorlar bilmiyor musun?









Elbette, ben onların kime ellerini uzattıklarını bulup çıkarabilirim.

Onların da benim gibi anneleri vardır.







R.Tagore
Büyüyen ay.



Gerektiğinde yardımımıza koşan içimizdeki çocuğun hep orada kalmasını diliyorum...


Sevgiyle...