Can blogger Sishyphos bana çok güzel bir mim yollamış. Tam da bana geleceğinden ümidimi

kesmişken. Niyeyse aklımı takmıştım bu mime. Konu kitap olunca....:)))))

Şu gerekenleri bir kopyalayalım önce.

"Kitaplığınızın karşına geçin. Gözlerinizi kapatın. Derin bir nefes alın. Elinizi kitapların üzerinde

gezdirin ve birini seçin. Şimdi gözlerinizi açın. Bir kitap seçmiş durumdasınız. O kitabı satın

aldığınız ya da hediye gelmişte olabilir anı hatırlamaya çalışın. İlk kez okuduğunuzda neler

düşünmüştünüz, hatırlayın. Şimdi sayfaları şöyle hızlıca bir dolanın ki, kitabın kokusu burnunuza

gelsin. Evet, ne güzel bir koku bu! 55. sayfayı bulun. Sayfayı tekrar okuyun. Sayfadan bir

paragraf seçin ve mim konusu olarak bunu blogunuza yazın. Daha sonra siz de

arkadaşlarınızdan üç tanesine cevaplaması için gönderin.

Kuralları:

- Mimlenenler mimi cevaplamak zorundadırlar, mim bozulamaz.

- Mimin bozulması teklif dahi edilemez.

- Mim yalnızca 3 kişiye gönderilebilir.

- Karşılıklı mimlemeler yasaktır.

- Mim, her bir blog için sadece bir kez cevaplanabilir.

- Mim kurallarının ilk 6 maddesi değiştirilemez."

Evdeki farklı duvarlara yaslanmış üç kitaplıktan "ya şundadır" yaparak birinin karşısına geçtim.

Çektiğim kitabın adı: Altın Çağ Orijinal adı: Little Children

Yazarı: William Saroyan Çeviri: Tarık Dursun K.

Cem Yayınevi 1967

William Saroyan' ı 1980 yılında bankamın gönderdiği 1 yıllık ileri İngilizce kursunda, "Gaston"

isimli çok meşhur hikayesini çevirdiğimiz günlerde tanımış ve hayran olmuştum. Annesiyle

yaşayan küçük bir kızın Paris' te bohem bir yaşam süren babasıyla geçirdiği birkaç saati anlatan

bu hikayeyi bilmeyen dostların "William Saroyan-Gaston'"u tıklayarak mutlaka okumasını

öneririm (naçizane).

Senesini hatırlamıyorum ama emekli olmamıştım. Cağaloğlu' nda bir sahafta bir öğle tatili

yazarın adını görünce hemen satın almıştım bu kitabı. İlk hayal kırıklığını içinde Gaston' u

göremediğimde yaşamıştım. Baktığımda çocuklardan bahseden bu hikayelerde o naif tadı da

bulamadığımı hatırlıyorum. Bu vesile ile varlığını bile unuttuğum bu kitabı yeniden çevirince

yeniden okumaya karar verdim doğrusu. Sadece çocuklardan bahsediyor olması bile benim için

yeterli bir neden. Geçen senelerin kattıkları da yardımcı olacaktır eminim.

Gelelim 55. sayfaya

"Yolunu kestim Bazan severdim, bazan sevmezdim onu, sevmek zordu ya,

sevmemek kolaydı tabii. Öbür çocukların hiç birine benzemiyordu ki.

Yeryüzünde garip, bir başına kalakalmış biri, üstelik, her zaman herşeye

gülerdi."

.....

Ben de bu mimi

Esti Nesim-i Newbahar

Gökçedeniz ve,

Define Adası

isimli blogger dostlarıma yolluyorum.



Teşekkürler Sis.