Bu kez aynı önyargıyla yaklaşıp seyretmemek gibi bir hataya düşmeyeceğim.
Geçen sefer, önceki diğer örneklerini düşünerek, "çocuk sömürüsü" "şaklabanlık"
vs. yakıştırmalarıyla baştan bir kaç hafta izlemeyip, ilk karşılaştığımda da
seyretmediğime pişman olmuştum. Baştan benim gibi düşünüp, izlemeyenlere de
çılgınca savunarak önermiştim.
Hayranlıkla, ilgiyle, zaman zaman keyifle bazan gözyaşlarıyla hep seyrettim,
etkilendiklerimi bloguma da zaman zaman aktardım.
Bu sezon başladığında çeşitli nedenlerle beni heyecanlandırıp sonra da hayal
kırıklığına uğratan ve pişman ettiren dizilerden sonra korkarak oturdum
televizyonumun başına. Zaten beğendiğim ve kimi korunup kollanacaklarından,
kimi kendi çabalarıyla daha iyi yerlere geleceklerinden emin olduğum çocuklar
teker teker yüzümü güldürmeye başladılar bile.
Ben seviyorum bu programı.
This entry was posted
on 30.06.2012
at Cumartesi, Haziran 30, 2012
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
