Nur içinde yatsın, gerçekten zamanımızın çok değerli bir sanatcısıydı.
İyisin di mi arkadaşım, geçti artık inşallah.

Nur' cum, iyiyim çok şükür. Umarım sen de tamamen iyileşmişsindir.
Aman hep iyi olalım.
Sevgiler arkadaşım...

Ben de:"Osman abim evde mi, evdemi?"şarkısını unutmadım .Oysa hiç Osman abi diye bir tanıdığım olmamıştı.Sevgilerimle.

Ben duymamıştım, sizden öğrendim. Aklıma o hanımefendi görüntüsü ve yanık sesi geldi. Ne kadar çok etkilemeye başladı gidenler beni. Hayatımdaki tanıdığım, taktir ettiğim, sevdiğim isimler terkettikçe (beni) azalıyorum, tükeniyorum, tek başıma kalıyor gibi hissediyorum kendimi. Belki de bu kadar üzülmem bundandır ne dersin Asumancığım?

Sufi' cim, sen söyleyince o tüküyü de hatırladım. Emin ol sesi kulağımda.Allah rahmet eylesin.
Sağlık diliyorum sana...

Bu duyguyu biliyorum Sevgili Defne.
Ben o dönemi aşalı çok oluyor. ÇOk genç, sırasız ve ani ölüm sarsıyor da, bu sakin, beklenen gidişleri sükunetle, anılarla karşılıyorum. (8o in üstündeymiş.)

Son türkü hep anneannemi hatırlatır...
Demek Necla Erol'u da yolladık. Bunlar üç kardeşti değil mi? Nezahat Bayram, Ülkü Beşgül ve Necla Erol. Birer birer gidiyorlar çocukluğumuzun ve ilkgençliğimizin sesleri, mekanı Cennet olsun. Birkaç yıl önce Antalya'da TRT Kampı'nda bir gece yoğun istek üzerine mikrofonu eline almış ve hala nasıl öyle gür çıktığına şaştığım bir sesle türküler söylemişti.
Rahat uyusun.
Sevgiler Asucum...

Evet canım üç kardeştiler. Üçü de sağlam sesli has türkücüydüler. O dönemlern, arabeske kaymayan yiğitçe Anadolu' dan çıktığı gibi türkülerini okuyan türkücülerdi.Sanıyorum bir tek Ülkü Beşgül hayatta.
Ölenlere allah rahmet eylesin.
Öte dünyayı şenlendirsinler sesleriyle...

Ben hiç duymamıştım.
Am siz çok dinleyenler yada severek dinleyenler için eminim acı bir kayıp olmuştur.
Her kayıbın dokunuşu başka insana.Keşke daha kolay atlatılabilinir hale gelseler.

Senin dinlemiş olman imkansız Buğday' cım. Seksenlerindeymiş rahmetli.
Bu tarz kayıp, mazi, sanat, ve tabii ki insan çok yönlü, buruk bir tad bırakıyor insanın ağzında.Biraz bencil, kendimize dönük bir üzüntü bu. Anlatması zor.