Yine dudağımda bir tebessümle seyrettim.

Her saniyesinden zevk alarak, dikkatle en önemlisi, gerilmeden, keyifle.

Onlardan öğrenecek o kadar çok şeyimiz var ki.

İşlerini seviyorlar. Mesleklerini (bana göre sanatlarını) icra ederken bunun her saniyesinden

zevk alıyorlar ve bunu sık sık söylüyorlar.

Araştırmaktan, kendilerini geliştirmekten, daha çok öğrenmeye çalışmaktan başka hiç bir

dertleri yok. Bunun için dünyayı dolaşmışlar, hepsi de bir veya birkaç ülkede çalışmış.

Şimdi de kendi ülkelerinde en iyiyi en güzeli sunmaya, öğretmeye uğraşıyorlar.

Özgüvenlari tam. Keyifleri yerinde. Hala araştırıyorlar. Öğrendikçe ve aktardıkça mutlu

oluyorlar. Bir yandan yüzyıllarca önceden gelen geleneksel, diğer yandan Türkiye' nin dört bir

yanından bölgesel yemekleri tüm ayrıntılarıyla tanıtır, çinilerimize, tabak çanak, örf ve

adetlerimize sahip çıkarken bir yandan da dünya mutfaklarından muhteşem örnekler sunmayı

ihmal etmiyorlar.

Tüm bunları yaparken de tatlı tatlı yarışıyorlar.

Alışageldiğimiz hırslardan, kıskançlıklardan, gürültülerden, bilgisizlikten kaynaklanan boş

konuşmalardan, görgüsüzlükten kaynaklanan gereksiz şatafattan, süsten püsten taşkınlıktan

uzak bir rekabet bu.

Bir yuva çocuğu masumiyetiyle ve bilgeliğin getirdiği tüm olgunlukla yarışıyorlar.

Bizler de çok da alışık olmadığımız bu güzelliği biraz şaşkınlıkla, büyük bir keyifle izliyoruz.


Sanırım, herkes işini bu kadar sevse ve başkalarıyla uğraşmaktan vaz geçip, tüm dikkatini

kendini sürekli geliştirmeye ve daha güzele, en güzele odaklasa yaşam hepimiz için çok daha

güzel olacak...