annemin köyünde soda koyarak sarı undan hamur yaparlardı. sonrada odun ateşinde pişirirlerdi. pişi ama kolaç denirdi köyde. Asmanın çubuğundan koparılır batırılır elimize verirlerdi pişene kadar oyalanalım diye. birde yine nohutlu sert köy ekmeğine domat salçası sürülür bahçedeki taze soğanların yeşil yaprağından koparıp yerdik. soğanı yıkamak da ne demek aklımıza bile gelmezdi.

Kılçığa saklanmış anılar...

Çocukluğumuz gibi, yediklerimizinde tadı damağımızda kaldı.

Artık hiçbir şey anne eli değimiş gibi olmuyor. Anne olsakta, anne eli olamadık mi ne dersiniz?

Sevgiler

Annem de poğaça yaparken küllü su kullanırdı galiba. Bir de kireç kullanarak kabak ve patlıcan tatlısı yapardı.
Ağaçtan ya da tarladan alınıp yanan sebze meyveyi yıkamaya ne gerek vardı ki Şeniz' cim.

İşin nostalji boyutu çok önemli Sevgili Newbahar. Ama emin olun yediğim her şey gerçekten daha lezzetliydi. Okuyan dört çocukla ve imkansızlıklarla annem istese de doğallıktan uzaklaşamadığından belki. (Domatesi soymak, çorbayı süzgeçten geçirmak gibi)
Şimdi çabucak yapıp bitirip ekran (TV, pc) karşısına oturmak istiyoruz.Bunun için de hazır besin kullanıp teknikten yararlanıyoruz.(mikrodalga)

Ah çocukluğumun sofraları. Burnuma annemin ve Yenimahalle'nin kokusu geldi...

Şimdi sağlık adına birşeyler söyleyeceği olanlar tam da bu anlatıklarınıza dönülmesi gerektiğini, herşeyi doğal haliyle, arısıyla, böceğiyle ve bıçak değdirmeden doğrayıp yeyiniz diyorlar ve ben de çok katılıyorum bu düşünceye.
Güzeldi.
sevgiler.

Bambaşkaydı değil mi Leylak' cım...
Aynısına erişmek imkansız.

Ramazan Bey, birçok bakımlardan dediğiniz doğru ama örneğin domatesi şimdi soymadan yiyemeyiz çünkü tarım ilacı korkusu var. Meyvalar da aynı şekilde. Çaresiz bir durum maalesef.
Sevgiyle kalın...

Yediğimiz hiçbir şeyde eski tatları bulmak mümkün değil Asumancığım.Bunda yediklerimizin değil zamanın etkisi yadsınamaz.O zamana ait herşey şimdi efsunlanmış gibi geliyor bana.
Sevgilerle.

Tabii her fırsatta her küçük şeyle ruhumuza doluveren geçmişin tadı Zühre' cim. Bir tabak kılçıklı fasulye bana neleri hatırlattı, neler yazdırdı.
Sevgiler canım...

Analarımızın yaptığı için mi yoksa o zamanın bitkileri mi?
asla bir daha yakalayamadığımız tatlar.
unlu tüm yiycekler küllü su ile yoğrulur, içine konulan bir kaşık sirke. Of of yapsam bile yakalayamıyorum o tadı arkadaşım.
Domateslerin suyu dirseklerimden aşağıya akarak yiyemiyorum artık:(

Hepimizde aynı özlemler Nur' cum. Tamam çocuklukta herşey güzeldi ama, eski tatların kalmadığı da bir gerçek. Şimdi herşey çabucak hazırlanıp çabucak tüketiliyor. Ya da görsellik uğruna besin değerleri feda ediliyor.

Asumanim,
tüm yazini "ay evet" "ayy evet ya, aynen" diyerek okudum:)

Yemekleri pisirme tarzi bile ayniymis bizim büyüklerimizin.

Sünter' cim, eminim. Belli bir yaşın üzerindeki herkes aynı şeyi yaşamıştır ve çoğu aynı özlemler içindedir.