Bir yıla yakın bir süredir sol ayak bileğimde oluşan bir rahatsızlık nedeniyle adeta eve kapanmış durumdayım. Bu nedenle elime ne geçerse okumaya, hatta eskiden okuduklarımı tekrar elden geçirmeye başladım. Beni bu blogu, tanıdığım ve (çok şükür ki sayıları epeyce fazla) tanımadığım insanlarla paylaşmaya iten gerçek nedenin de bu olduğunu sanıyorum.Böylelikle de geçici olduğunu umduğum bu süreci çekilir hale getirmeye uğraşıyorum.
Tabii böyle olunca da televizyon karşısında daha fazla oturmak da kaçınılmaz bir hale geliyor. Sabah programları öğlen programları, akşam programları, Allah ne verdiyse ve inanmayacaksınız amma reklamlar. Onlardan nefret ediyorum.
Reklamlar önceleri, birinde başlayınca, ‘ diğer kanalda acaba ne var’ merakımı gidermeye yarayan bir zaman aralığından ibaretken, bir gün, tamamiyle rastlantı sonucu, ilgi merkezim haline geliverdi. Dışarıda güneşin ve yanı sıra çiçeklerin açmaya başladığı günlerden biriydi. Ben yine her zamanki gibi televizyonun karşısında (moralim bozuk olduğunda okuyamam) kös kös otururken ekranda genç güzel bir çift belirdi. Ellerinde bavullar, uçak bileti alıyorlar. Düşünün hem GENÇ hem ÇİFT hem DANS EDEREK BİLET ALIYORLAR üstüne üstlük SEYAHATE ÇIKIYORLAR. Tam ben ekrana fırlatmak üzere bir şeyler aranırken üç müzikal cin de bir yerlerden fırlayıp şarkı söylemeye başlamazlar mı: AAADİİİYOS- BİİNİYOS- GİİDİYOS -SİZ DE BAAKIYOSS diyerekten hem de en sevdiğim melodilerden birinin üzerine. Can havliyle nasıl kanal değiştirdiğimi bilmiyorum Bir de ne göreyim. Aynı çift deniz kenarında göz göze diz dize yemek yiyorlar ve aniden denizin içinden müzikal cinler seğirtiyorlar. AAAAADİİİİYOS - GEEZİİYOS - KOOŞUYOS - YİİYOS - İÇİYOS - SİZ KÖS KÖS SEYREDİYOS.
Kendime geldiğimde sevgili köpeğim Paçoz ellerimi kollarımı yalayarak beni yatıştırmaya çalışıyordu.
Bu olaydan sonra reklamlara daha bir dikkatle bakmaya başladım. Şutellalar-butellalar, sucuklu yumurtalar, oh bize lazım ohh fındık- fıstık oohh. Kızım senin baban böyle pasta yapmayı kimden öğrendi? Piliçler şen, anneler-babalar, anneanneler-dedeler şen. Caddeler-sokaklar, yuvalar-mutfaklar şen. Kurbağalar,kuşlar,maymunlar şen. PEKİ BEN? Yine gözlerimden pıtır pıtır yaşlar yuvarlanmaya başlamıştı ki birden ekrandan gelen şu sözlerle öylece kalakaldım:
HAŞŞ LİDIL BEYBİ DONT YU KRAY…
Herkese sağlıklı günler dilerim…..
