Ne kadar sağduyuluymuş babanız...
Çok üzülürüm Adnan Menderes ve onunla aynı kaderi paylaşan arkadaşlarına,bugünlerde olsalardı... diye düşünmeden de edemem.
Sevgilerimle.

İnsanların düşünceleri yüzünden ölüme mahkum edilmeleri kadar aptalca bir şey daha yok. Benim kuşağım için hatırlanması mümkün değil ama yazılı ve görsel basında izlediklerimiz, okuduklarımız, araştırdıklarımızla yaşananların şahidiyiz bizde. Bu ülkede darağcını görenler nedense hep düşünce suçlusu. Bu düşüncelerin bir kısmı kendi düşüncelerimde yer bulmasada içimi kanatıyor, aklım almıyor yaşananları.

Anılarını okurken Asuman abla, insan zihninde canlandırmakta hiç zorlanmıyor. Buda kaleminin ustalığı.

Sevgilerimle...

Tarihimizde kara bir leke hiç silinemiyecek türden.Anılarınız çok canlı,ben çok az anımsayabiliyorum.

27 Mayısla ilgili hiçbirşey hatırlayamıyorum, çok küçüktüm doğal. Benim anımsadığım evde bulduğum broşür, kitapçık türü birşey. İçinde mahkemeden sahneler yer alan ve davaları anlatan parlak sayfalı birşeydi. Bebek davası, köpek davası diye okur, okuduklarıma akıl erdiremezdim. Yıllar sonra keşfettim ne olduğunu. Az evvel düşünmüştüm idam cezasının kaldırılmasının ne iyi olduğunu, seni okuyunca iyice pekişti düşüncem.
Sevgiler yolluyorum...

Ebruli günce,
Özellikle 3.dönem iktidarlarında yürüttükleri tek parti hegamonyası, yaptıkları bir sürü yanlış, uyguladıkları baskı rejimi iktidarda artık kalmmaları için yeterli nedenlerdi ama asla idam edilmemeliydiler. Ne onlar ne de Deniz' ler.

Gerek o günleri bizzat yaşayanlar, gerek sonradan öğrenenler, hangi yaşta olursa olsun sağduyusu olan herkes bugün seninle aynı fikirde İlknur' cum.
Yazıyla ilgili güzel sözlerin için teşekkür ederim.

Gökçe 7 çok haklısınız. Keşke bunlar hiç olmasaydı dedirten türden.
Ben 8 yaşındaydım o zaman. Olanları kavrayamasam da o günlerden bir çok şey hafızamda hep canlı.

Tabii ki hatırlamazsın Leylak' cım çünkü o tarihte miniminicik bir yavrucaktın tıpkı Rayuş gibi. "Bebek davası", "köpek davası" hemen her gün o mahkemelerden kulağıma çalınan ama benim ne olduğunu hiç anlayamadığım kavramlardı.
Sana iyi hafta sonları diliyorum. Biraz gezmeli ama biraz da dinlenmeli cinsten...

Ne güzel hatırlıyorsun o günleri.Sen anlatırken uzanıverdim geçmişe ve çocukluğumun psikolojisini bozan tek olay olarak hatırladım ben de o günleri.Bir dönem uçak kazasından kurtuldu diye peygamber gibi karşılanan başbakan, idam edilmişti kısa zaman sonra.Bu ne pehriz bu ne lahana turşusu.Bizler o günleri gördüğümüz için şimdikilerin suçları ve yaptıkları yanında onlar çok masum kalıyor diye düşünmeden edemiyorum doğrusu.Sevgilerimle.

O günlerden hatırladığım bir şey daha var Sufi, hiç politik olmayan bir tesbit.
ABD' de yapılan bir sıralamada, Menderes Kennedy' den sonra ikinci "en centilmen devlet adamı" seçilmişti. Ben de bunu şöyle yorumluyorum mukayese ederek. Hiç olmazsa bir nezaket, bir seviye varmış eskiden. Ecevit' ten sonra o da bitti.
Sevgiler...

Ne kadar insanca, ne kadar duygu dolu. Eğer birgün bizi yönetenler, yönetecek olanlar ve yetki sahipleri , sizin bu yazdıklarınızın onda biri kadar bir inasani duyguya sahip olurkarsa işte o zaman bambaşka bir dünyada yaşıyoruz demektir. Yüreğinize sağlık.

Hocam, bunları sizden işitmek beni nasıl mutlu etti anlatamam.
Birinin beni "insan" kelimesiyle nitelendirmesi her türlü iltifatın üstünde.
Çok teşekkür ederim...

Assumancığım ben de televizyonlarda izlediğim bir takım sosyal demokratların 27 Mayıs'ı bir ihtilal olarak görmedikleri beyanları karşısında dondum kaldım.Seçilmiş üç insanın katli ile son bulmuş bir olay ne devrim olabilir ne de bayram ! Hele hele bu zihniyetin sosyal demokratlıkla alakası hiç olmaz,olamaz;izahı yapılmaz.

Sanıyorum çoğunluk senin benim gibi düşünüyor bu konuda Sevgili Zühre. O süreci gururla keyifle hatırlayan aklı başında bir birey olabileceğini düşünemiyorum bu ülkede. Hangi görüşte olursa olsun.
Sevgiler canım...

Bu gece bızıklayınca bu denk geldi, ki her kurcaladığımda bir tarih ya da bir keyif buluyorum o ayrı.ben 80 ihtilalini birebir yaşadım, ama daha öncekiler sadece ailemde kalan izlerden bildiklerim.
Ailem İstanbulda ablam 6 aylıkken yaşarmış, her ne kadar Ankarada annem hemşire babam harp okulu öğrencisi olduğu halde.
Sonra İstanbul neden olmuş derken akla ilk gelen olayın tayin olması.

Ama işte yaş büyüyüp akıl erdikçe ortaya çıkanlar farklı idi. Bizim peder talat aydemir ayaklanması olarak bilinen darbe girişiminde aktifmiş.

Çok aktif de değilmiş ki görevden azil yerine sadece sürgüne yollanmakla yetinmişler. Düşünün o yıllarda İstanbul askerler için sürgün yeriymiş.


Ne tuhaf bir şey ya, ailen kanın canın olması gereken insanların aslında ne olduklarını başka mecralarda öğrenmek.

Hep bir aile soy ağacı yapma düşünceme bu engel işte.

Sis' cim, böyle dönüp yazılarımı "bızıklaman" üzerine yorum yapman araya bi de iltifat sıkıştırman bana keyif veriyor.
Bu yazıyla ilgili yorumunda, babanın sanki yüz kızartıcı bir şey yapmasından rahatsızlık duymuşsun izlenimini aldım. Eğer öyleyse yanlışsın. Politik bir görüş sergilemek, fiiliyata dökmek (sonuçlarını göze alarak) aksine saygın bie davranış. Seni rahatsız eden sürgünse, ülkemiz buna maruz kalan yığınla örnekle dolu.Buna benim dedem dahil. Siyaseten hapishanelerde yatanlar aksine gururla dolaşıyorlar. Ellerini taşın altına sokabildikleri için kendi görüşünde olanlarca saygı görüyorlar. Böyle de olması gerekiyor.

Önce idam edip sonrada kahraman ilan etmemizin mantığınız çözemedim.Dilerim tarih bizi affeder.