Ben sabahleyin penceremde oturuyorum;
ve penceremin önünde dünya, gelip geçici bir yolcu gibi,
bir an duruyor, beni selâmlıyor, ve sonra yoluna gidiyor.
.........................................
Avare yaz kuşları, şarkılarını söylemek ve
uçup gitmek üzere pencereme konarlar.
Ve şarkısı olmayan güz yaprakları, çırpınırlar,
ve bir iç çekişle oracığa düşerler.
...............................................
Bu gün güneş içindeki dünya,
bana,
unutulmuş bir dilden eski şarkıları,
yün eğiren bir kadın gibi
mırıldanıyor.
..............................................
Sen bana gülümsedin ve sıradan şeyler konuştun,
ve bana öyle geldi ki
ne zamandır beklediğim buydu.
R. Tagore' un Yuvasız Kuşlar ' ından alınmıştır.
Çeviren: Bülent Ecevit
Resimler alıntıdır.
This entry was posted
on 16.10.2013
at Çarşamba, Ekim 16, 2013
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
